زن‌های فیلم چه خوب چیده شده‌اند؛ نادره تازه عاشق می‌شود، یکی باردار است و دیگری این مراحل را گذرانده و آمده است تا بچه هایش را بردارد و برود و مادری که چشم به راه فرزندش است.
«هیچ وقت گرفتار و مسحور سوژه نشوید تا بتوانید المان‌ها را درست بچینید.» به نظر می رسد این صحبت دقیقی که از استاد عکاسیمان در خاطرم مانده است، مشکل بعضی از فیلمسازان امروز ماست. گرفتار سوژه که می‌شوند و چند سکانس خوب را که در ذهنشان می‌چینند گمان می‌کنند همه چیز تمام است و حتماً اثر خوبی خلق خواهد شد؛ اما ویلاییها خلاف این قاعده است و فیلم‌ساز هوشمندانه تمرکز کافی روی فیلم و فیلمنامه‌اش دارد. پرداخت‌های درست و پر از کاشت‌های بجا که به وقت کارکرد خود را دارند.
علاوه بر پرداخت درست، بجا و کافی به آدم‌های فیلم، خودروی هایس نیز هویت می‌یابد، چنانکه شخصیت دارد و کارکرد تعلیقی پیدا می‌کند و با هر بار آمدنش دل مخاطب فرو می‌ریزد.
زن‌های فیلم چه خوب چیده شده‌اند؛ نادره تازه عاشق می‌شود، یکی باردار است و دیگری این مراحل را گذرانده و آمده است تا بچه هایش را بردارد و برود و مادری که چشم به راه فرزندش است.
آدم‌های خاکستری که نه سیاه هستند و نه سفید، گاه قضاوت زودهنگام دارند و گاه از خود می‌گذرند؛ آنها را می‌فهمیم و می‌پذیریم. به گونه‌ای که با نگرانی آنها نگران می‌شویم و همراهشان چشم به راه هستیم.
درست است که داوود را در فیلم نداریم اما به گونه‌ای پرداخت شده است که بعد از فیلم می‌توان او را تعریف کرد.
رفتار و تصویر سمبلیک از یک شهید چه خوب بر پیکره فیلم نشسته است. همسر فرمانده زن به خانه می‌آید و سعی می‌کند پدر و همسر خوبی باشد، باغچه را تیمار می‌کند و از بوته‌ای سخن می‌گوید که قرار است در آینده گل بدهد؛ با خبر شهادتش گل‌ها روییده‌اند و این زیبایی برای همسرش می‌ماند.
رخت‌شور‌خانه‌ای که از توصیفش باز می‌مانم و شاعرانگی سکانس، که شاید بی‌تاثیر از نگاه زنانه فیلم‌ساز نباشد.
فیلم‌ساز به معنای واقعی موقعیت خلق می‌کند و شخصیت‌های پرداخت شده را درگیر موقعیت کرده، سکانس‌هایی تکان دهنده از آن می‌گیرد.
به یقین با فیلم و فیلم‌نامه‌ای خوب و با سینما مواجه هستیم اما اثری نیست که بی اشکال نباشد.
به نظر می‌رسد ما مرد‌های خوبی در فیلم نداریم، بی روح هستند و بیشتر رفتارهای مکانیکی دارند، همسر فرمانده زن، ری‌اکشن های مناسبی نسبت به ابراز احساسات همسرش ندارد. اخبار شهادت نیز که می‌رسد با مردی خشک و بی‌روح مواجه هستیم، با اینکه محتوای خبر را می‌داند، به سرعت پشت می‌کند و سوار بر موتور می‌رود.
ویلاییها، شاید ساختار روایی قصه‌گو و کلاسیک نداشته باشد. شاید خط روایی مشخص و پیرنگی اصلی در فیلم دیده نشود اما همین نوع نگاه توصیفی از وجوه مثبت فیلم، مخاطب را درگیر شخصیت‌ها و موقعیت‌های فیلم خواهد کرد.
نقل مطالب پایگاه سینما انقلاب، بدون ذکر منبع غیرمجاز است.